Wielki polski patriota, filozof, uczony, publicysta, działacz społeczny i polityczny. Urodzony 8 kwietnia 1807 r. w Poznaniu w ubogiej rodzinie rzemieślniczej. Jako jeden z najzdolniejszych uczniów ukończył poznańskie gimnazjum św. Marii Magdaleny. Studiował filologię klasyczną i filozofię na uniwersytecie berlińskim. Był jednym z ulubieńców G.W. Hegla. W 1830 r. uzyskał doktorat. Następnie udał się w podróż po Europie Zachodniej, aby kontynuować działalność naukową. Na wieść o wybuchu powstania listopadowego wrócił do kraju i jako jego waleczny uczestnik został odznaczony krzyżem Virtuti Militari. Po upadku powstania internowany w Galicji, a następnie na kilka miesięcy uwięziony przez władze pruskie w Magdeburgu. Mimo starań nie znajduje stałego zatrudnienia na stanowisku nauczyciela, a także nie uzyskuje profesury na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dwukrotnie żonaty: pierwsza żona Elżbieta z Jaworskich zmarła krótko po ślubie, z drugą, Marią z Szumanów, miał cztery córki i dwóch synów. Od 1838 r. związany ze środowiskiem intelektualnym Poznania, bierze udział w odrodzeniu umysłowym Wielkiego Księstwa Poznańskiego, współpracuje z Karolem Marcinkowskim. Jest autorem znakomitych rozpraw: O odwadze cywilnej (1843), O miłości ojczyzny (1844), Filozofia i krytyka (1845–1850), O wychowaniu ludów (1843). W latach 1849 - 1850 redagował Dziennik Polski. Równocześnie z pracami filozoficznymi oraz aktywnością społeczną prowadził tajną działalność polityczną. Za działalność konspiracyjną w ramach Towarzystwa Demokratycznego Polskiego (lata 40. XIX wieku) został skazany na 20 lat więzienia. Uwolniony po trzech miesiącach w 1848 r. dzięki rewolucji berlińskiej. Podczas Wiosny Ludów podjął ponownie aktywność polityczną. Działał w powstałej w 1848 r. Lidze Polskiej, potem od 1849 r. jako poseł w pracach sejmu pruskiego, gdzie kilkukrotnie powierzono mu funkcję prezesa Koła Polskiego. W 1850 r. przeniósł się do Czeszewa pod Wągrowcem, do majątku żony, gdzie zastało go powstanie styczniowe. Wzięło w nim udział dwóch jego synów, z których jeden zginął. Od 1857 r. współzałożyciel oraz członek Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, gdzie od 1868 r. pełnił funkcję prezesa, którą piastował do śmierci. Zmarł 9 czerwca 1875 r. w swoim dworku w Brdowie. Pochowany w kościele w pobliskim Czeszewie.

Opracowano na podstawie:
- A. Wojtkowski, Karol Libelt (w 50 rocznice śmierci), Poznań 1925.
- K. Suchan, Winieta, nr 2. 2007.
- Z. Grot, Życie i działalność Karola Libelta, PWN Warszawa - Poznań 1977.
- www.ptpn.poznan.pl
- www.teologiapolityczna.pl

WAŻNE POSTACIE

O. MICHAŁ CZARTORYSKI OP (1897 - 1944)

Źródło: Dominikanie - Warszawa

KS. JAN KANTY PYTEL (1928-2019)

Źródło: Super User

JACEK ŁUCZAK (1934-2019)

Źródło: Super User

STEFAN DĄBROWSKI (1877 - 1947)

Źródło: Wirtualne Muzeum Historii Poznania

O. JAN GÓRA OP (1948 - 2015)

Źródło: Wikipedia

KARD. AUGUST HLOND (1881 - 1949)

Źródło: historia.org.pl

ANTONI TOMASZ JURASZ (1882 - 1961)

Źródło: Maria Prądzyńska-Maślaczyńska

MAKSYMILIAN JACKOWSKI (1815-1905)

Źródło: Wikipedia

ELEONORA KASZNICA (1928 - 2016)

Źródło: Archiwum rodzinne Eleonory Kasznicy

STANISŁAW JÓZEF KASZNICA (1908 - 1948)

Źródło: Instytut Pamięci Narodowej

ZDZISŁAW KRYGOWSKI (1872 - 1955)

Źródło: Stowarzyszenie Rodu Krygowskich

STANISŁAW W. KASZNICA (1874 - 1958)

Źródło: Archiwum rodzinne

KAROL MARCINKOWSKI (1800 - 1846)

Źródło: Wikipedia

O. KAROL MEISSNER OSB (1927 - 2017)

Źródło: Źródło: Benedyktyni - Lubiń

LEOPOLD RUTKOWSKI (1887 - 1949)

Źródło: Wikipedia

ZYGMUNT SZYMAŃSKI (1871 - 1953)

Źródło: Archiwum rodzinne

KAZIMIERZ SZYMAŃSKI (1909 - 1975)

Źródło: Archiwum rodzinne

HELIODOR ŚWIĘCICKI (1854 - 1923)

Źródło: Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk

JÓZEF TELIGA (1914 - 2007)

Źródło: Antonina Komorowska

LECH TRZECIAKOWSKI (1931 - 2017)

Źródło: epoznan.pl

JACEK WIESIOŁOWSKI (1940 - 2016)

Źródło: Jacek Skibniewski

ZBIGNIEW ZIELIŃSKI (1907 - 1968)

Źródło: Wikipedia